Land Rover’s Onelife magazine showcases stories from around the world that celebrate inner strength and the drive to go Above and Beyond.
For this issue of Onelife we visited Maneybhanjang in the Indian Himalaya, where Land Rover Series Is and IIs rule the roost, we followed the north star to the Land Rover Ice Academy in Arjeplog, Sweden, which offers thrilling ice driving action and bring you the story of outdoorsman Monty Halls and his family who are out with a Discovery for a scenic escape in Ireland.
XXXXXXX LEFT INDIA NEPAL
XXXXXXX LEFT INDIA NEPAL Sandakphu Maneybhanjang BHUTAN Bagdogra BANGLADESH 30
ERFGOED Pemba (midden) gaat de zware weg met een glimlach tegemoet en manoeuvreert zijn Series I met speels gemak door de smalle haarspeldbochten De glimlach op het gezicht van Pemba Tamang vertelt me dat hij duidelijk in zijn element is. Zelf ervaar ik het niet zo. Ik zit in de passagiersstoel van zijn verweerde Land Rover Series I die de als een slang kronkelende weg oprijdt, de Himalaya in. We rijden van het kleine Indiase bergplaatsje Maneybhanjang naar de Sandakphu, aan de grens met Nepal en een bestemming voor bergwandelaars. We zijn in acht kilometer 600 meter gestegen; de volgende 24 klimmen we er nog eens 4.000 – de hele weg in zijn één. De zwaar ronkende dieselmotor maakt praten lastig, dus beperkt de communicatie zich voorlopig tot glimlachen. De weg is smal en bezaaid met krappe haarspeldbochten. Af en toe komt er een glimp van Nepal voorbij, soms aan onze linkerkant, dan weer rechts. Een beginneling zou in deze Series I zonder stuurbekrachtiging de nodige bochten verkeerd insturen, terug moeten steken en in een mum van tijd zijn koppelingsplaten verbranden, maar niet Pemba. Deze bochten lijken in zijn geheugen gegrift te zijn, en daarbij heeft hij er een rotsvast vertrouwen in dat het kleine Boeddhabeeldje op het dashboard de Land Rover veilig omhoog zal loodsen. Na ongeveer 20 kilometer verkruimelt de betonnen weg tot een pad met rotsblokken ter grootte van voetballen. Voor zijn dagelijkse taak, het sjouwen van ladingen tot 800 kilo, heeft deze oude 'Landy' zwaar versterkte bladveren, wat het comfort in de lege auto reduceert tot nul komma nul. Het is alsof je meelift met een kangoeroe op een springstok. Maar tot mijn verbazing ratelt de auto nauwelijks. Mijn klapperende tanden doen dat des te meer terwijl we over deze ‘weg’ stuiteren, langs rododendronbossen en door laaghangende mist. Met zijn vierwielaandrijving is de Land Rover de rust zelve, net als zijn onverstoorbaar glimlachende bestuurder, en we vorderen gestaag. Hoewel de dikke, kille mist ons het fraaie uitzicht op Kanchenjunga – de op twee na hoogste bergtop ter wereld – vandaag grotendeels belemmert, bewijst de Land Rover alleszins Himalayawaardig te zijn. Sterker nog, ik kan me niet aan de indruk onttrekken dat een groter of minder stoer voertuig dan de Series I niet met hetzelfde gemak de berg op zou dansen. Geen wonder dat sinds jaar en dag de Land Rovers Series I en II de enige voertuigen zijn die dit oude ponypad 31
