Aufrufe
vor 6 Jahren

ONELIFE #35 – Dutch

  • Text
  • Hero
  • Cross
  • Zenith
  • Drive
  • Eyeem
  • Hybrid
  • Oslo
  • Suki
  • Velar
  • Rover
Land Rover steht für höchste Allradkompetenz, umfassenden Komfort und anspruchsvolle Technik. Diesem Geländewagen ist kein Weg zu weit und keine Aufgabe zu schwer – getreu dem Slogan „Above and Beyond“. ONELIFE vermittelt Land Rover-Kunden genau dieses Gefühl von Abenteuer und Freiheit.

HET BESTE BETER MAKEN E

HET BESTE BETER MAKEN E E N N I E U W L E V E N Een icoon creëren is niet gemakkelijk. Een icoon verbeteren is nog moeilijker. We kijken naar twee projecten met twee verschillende benaderingen om een wereldberoemd gebouw te moderniseren TEKST S O N J A B L A S C H K E FOTOGRAFIE: OLI SCARFF / GETTY IMAGES, DEPOSITPHOTOS 36

“HET IS ONZE TAAK TE ZORGEN DAT TOEKOMSTIGE GENERATIES HET OOK KUNNEN BEWONDEREN” Toen in 1834 Westminster Palace in Londen na een verwoestende brand moest worden herbouwd, stond er geen toren gepland. De architect heeft dit later pas toegevoegd en daarmee een van 's werelds beroemdste klokkentorens gebouwd, een icoon van de Britse hoofdstad. De toren kreeg wereldwijd bekendheid als Big Ben, de bijnaam van zijn grootste klok, die 13,5 ton weegt. In 2012 werd de toren officieel omgedoopt tot Elizabeth Tower, ter gelegenheid van het diamanten jubileum van de Britse vorstin. Elke uur galmt de lage, diepe toon van Big Ben over de Theems en het paleis van Westminster. Daarom wordt Big Ben ook wel als 'the voice of Great Britain' beschouwd. Maar binnenkort zal de klok een aantal maanden niet te horen zijn, en zullen de wijzers ook stilstaan, want de klokkentoren en het uurwerk worden gemoderniseerd. Een woordvoerder van de House of Commons Commission (Britse Tweede Kamercommissie) gaf de BBC het volgende commentaar over de plannen met de Elizabethtoren: “Het is onze opdracht om te zorgen dat toekomstige generaties de toren ook kunnen bewonderen, en we zijn het onze voorgangers verschuldigd om dit meesterwerk in zijn oude glorie te herstellen.” In plaats van gloeilampen zullen energiezuinige led-lampen de 312 melkglazen panelen van elk van de wijzerplaten verlichten in verschillende kleuren, afhankelijk van de gelegenheid. Experts bekijken ook verschillende kleurenschema's om de wijzers te overschilderen, om ze een nog dramatischer effect mee te geven. In de restauratieplannen is ook een lift opgenomen, hoewel die alleen zal worden ingezet voor mindervalide bezoekers. Traditiegetrouw zullen de meeste mensen die de klokkentoren op willen, alle 334 treden van de trap moeten nemen. Aan de andere kant van de plas, in New York, wordt een ander icoon nieuw leven ingeblazen. Achter de roodbakstenen gevel en de zwarte, gietijzeren balkonnetjes met bloemen wordt het Chelsea Hotel vanbinnen geheel De toekomst vormgeven zonder het verleden uit het oog te verliezen, dat vraagt durf en beleid. Of het nu gaat om de modernisering van de Big Ben in Londen of het Chelsea Hotel in New York gerenoveerd. De bedoeling is om dit legendarische hotel terug te brengen naar de sferen waarin acteurs, musici en kunstenaars als Frida Kahlo, Leonard Cohen, Bob Dylan, Dennis Hopper en de kliek rond Andy Warhol het hotel bezochten, en daarmee zijn beroemde of misschien wel beruchte reputatie bezorgden. De ontwikkelaars schenken veel aandacht aan het behoud van de charme en het DNA van het gebouw, waar zoveel creatieve geesten hun inspiratie vonden. Het Chelsea is altijd hotel en appartementencomplex ineen gebleven. Een vijfde van zijn bewoners zit er soms al decennia. De nieuwe eigenaar, Dr. Richard Born, kocht het hotel in 2016. Hij is een liefhebber van boetiekhotels, omdat ze moeilijk te kopiëren zijn. “Onze klanten blijven bij ons vanwege onze unieke producten. Ze gaan niet ergens anders naartoe omdat het daar toevallig vijf dollar goedkoper is”, zegt Born. Zijn filosofie is helder: “Ik houd van renovatie. Nieuwbouw is mij te gemakkelijk.” De lat ligt hoog. Toen het Chelsea Hotel zijn deuren in 1905 opende, maakte het zoveel indruk dat de hele wijk op Manhattan ernaar werd vernoemd. Met 250 kamers verdeeld over twaalf verdiepingen was het destijds het hoogste gebouw in New York. 50 jaar lang werd het geleid door Stanley Bard, een unieke figuur die kunst als betaling accepteerde en zo veel creatieve types trok. Veel van de kunstwerken hingen, tot de sluiting in 2011, in de lobby van het hotel. Ondanks de renovatie ging het leven in het gebouw door, vanwege een grote groep vaste huurders die in het hotel bleef wonen. Zij kijken reikhalzend uit naar de heropening in 2018, wanneer ze weer nieuwe gasten kunnen verwelkomen. Voor veel van de huurders zijn het immers de ontmoetingen met de gasten die het hotel zo bijzonder maken. “Iedereen is op een of andere manier een kunstenaar. Toen we hier introkken, woonden we naast een punkrocker, een bluesartiest en een violist”, vertelt een stel dat hier al 20 jaar heel gelukkig in een kamer van 20 vierkante meter woont. “In het Chelsea hebben we ons bohemien leven kunnen leiden.” En als we willen dat de vertrouwde dingen hun waarde blijven behouden, moeten we ze ook durven vernieuwen. 37