Jaguar Magazine DESIGN – Dutch

PEOPLE SIOBHAN HUGHES,

PEOPLE SIOBHAN HUGHES, 47 Dagtaak: Chief Designer, Colour & Materials Vrije tijd: Ik ben aan het studeren voor een economiediploma, maar vind nog steeds tijd om te lezen, fietsen en badmintonnen IK HEB ALTIJD AL EEN AUTODESIG- NER WILLEN ZIJN, MAAR IK VOND HET OOK BELANGRIJK OM TE WETEN HOE AUTO’S WERKEN MARK WHITE, HOOFDINGENIEUR, CARROSSERIEBOUW KLEUR & MATERIALEN I n tegenstelling tot de meesten had ik geen kunstdiploma op zak toen ik deze baan kreeg. Ik volgde een opleiding kleisculptuur voor ik naar het departement Kleur en Materialen kwam. Daardoor kon ik 3D-vormen goed inschatten, en het helpt me om de intrinsieke eigenschappen van materialen aan te voelen – wat ze kunnen en niet kunnen. Ik streef ernaar om kleur en decoratieve elementen in het productieproces te integreren voor de designers beginnen te schetsen. Er worden materialen geselecteerd die bij een bepaald voertuig en een specifieke klant passen. De designers integreren die materialen vervolgens in de designthema’s, en dat beïnvloedt op zijn beurt de geometrie. Anders gezegd: de kleuren en het materiaal staan voorop bij het designproces. Lederstalen uit de uitgebreide collectie van Siobhan 24 j THE DESIGN ISSUE

MARK WHITE, 56 Dagtaak: Hoofdingenieur, Carrosseriebouw Vrije tijd: Luisteren naar rockmuziek, alles van Led Zeppelin en Deep Purple tot Foo Fighters en Skunk Anansie ZICHT VAN BUITENAF WAYNE BURGESS, 47 Dagtaak: Production Design Studio Director Vrije tijd: Leadgitaar spelen in de rockband Scattering Ashes [die in 2016 op het Download Festival speelt]. We spelen vrij donkere muziek die toch niet té hard is. Ik ben ook gek op vliegtuigen en bezoek vliegshows met mijn tweelingzoons H et is belangrijk om mensen zoals mijn collega-ingenieur en vriend Mark White te vinden die dezelfde passie voelen als wij. Ik zal hem missen als hij binnenkort met pensioen gaat. Als ik echt mijn tanden stukbijt op de vraag hoe we zijpanelen in één stuk kunnen stansen, dan bel ik gewoonlijk Mark op en vraag hem wat de mogelijkheden zijn. Het hele proces kan drie maanden duren. In overleg met Marks team kijken we hoe we de vormen zo strak mogelijk, de hoeken zo scherp mogelijk en de buitenpanelen zo puur mogelijk kunnen maken. Zo kunnen we aan het einde van de rit het product afleveren dat we voor ogen hadden. De grootste uitdaging bij de huidige Jaguar-modellen met hun brede schouders, zijn de aluminium zijpanelen. Hoe dieper de zijpanelen, hoe moei lijker ze immers te produceren zijn. Je kunt aluminium nu eenmaal niet eindeloos uitrekken. Het achterspatbord van de F-TYPE is met zijn eenvoudige gekroonde vorm eigenlijk het gemakkelijkst om te De achterlip van de F-TYPE moest uiterst voorzichtig worden gevormd om hem überhaupt te kunnen produceren (en hem er ook nog goed te laten uitzien) stansen. Ook de oesterschelpachtige vorm van de motorkap van de F-TYPE speelde een interessante rol. Door die vorm hebben we de lijn van de motorkap en het spatbord kunnen verlagen. Uiteraard hebben we daarbij rekening gehouden met de opgelegde vereisten om de schade bij een botsing met een voetganger zoveel mogelijk te beperken. Heel simpel uitgedrukt: als je de hele motorkap beweeglijk maakt – inclusief de wielkasten en spatborden – kun je de spatborden zo laag bouwen als je wilt. Je kunt ze immers naar omhoog laten schieten met pyrotechniek om voetgangers bij een frontale aanrijding op te vangen en weg te houden van de harde carrosseriedelen. Door deze pyrotechniek en beweeglijke spatborden kun je in de hoogte bijna 70 mm uitsparen, zowat het verschil tussen een sportauto en een berline. Een geweldige vondst! D e eerste baan die ik ooit had bij Jaguar, was het dak weghalen van de XJ-S uit eind de jaren 1980. De verkoop steeg van 20 naar 130 stuks per week, en ik heb sindsdien elke cabriolet ontworpen, van de XK tot de F-TYPE. Als kind wilde ik altijd al auto’s ontwerpen, maar ik wilde ook weten hoe auto’s werken, van de aerodynamica tot de packaging. Haalbaarheid van design is helemaal mijn ding. Als je de eigenschappen van aluminium onder de knie hebt, kun je zowat alles ontwerpen. Je moet alleen weten hoe ver je het rond een bepaalde vorm kunt wikkelen. Doordat [de voormalige legendarische Jaguar-aerodynamicus] Malcolm Sayer uit de vliegtuigindustrie kwam en veel met aluminium werkte, ontwikkelde hij een liefde voor het materiaal die iemand uit de staal- of auto-industrie misschien niet had gehad. Hij was een van mijn jeugdhelden – ik heb elke contour van de C- en D-Types en de XJ13 bestudeerd. Het gaat erom de essentie van het design te vatten en de soepele vormen die de ontwerper voor ogen had naar een haalbaar stansresultaat te vertalen. We hebben zelfs nieuwe legeringen ontwikkeld die ‘kneedbaarder’ zijn om complexere vormen te kunnen produceren. Het is niet enkel een kwestie van leren omgaan met de beperkingen van het materiaal. Onze missie is het beschermen van het uitwendige oppervlak: de onderverdeling van de panelen en de ‘look’ van het geheel; kunnen we de hele zijkant uit één stuk produceren of hebben we een afzonderlijk achterspatbord nodig? Dat hangt af van de oppervlakgeometrie waarmee we moeten werken. THE DESIGN ISSUE j 25